بررسی ارتباط برخی از عوامل اکولوژیکی بر پراکنش سرخدار (taxus baccata l.) در جنگل های ارسباران (مطالعه موردی: حوضه های ایلگنه چای و هوراند)

به منظور بررسی اثر برخی از عوامل اکولوژیکی در چگونگی پراکنش درختان سرخدار و نحوه زادآوری این گونه در جنگلهای ارسباران، دو رویشگاه کلاله در حوزه ایلگنه چای و رویشگاه کوران در حوزه هوراند مورد بررسی قرار گرفت. به منظور پراکنش مناسب قطعات نمونه، برای هر منطقه سه طبقه ارتفاعی از سطح دریای آزاد (1100 تا 1200 متر، 1200 تا 1300 متر و 1300 تا 1400 متر) در رویشگاه های موردنظر انتخاب گردید. بر این اساس 43 قطعه نمونه 10 آری به شکل دایره و به صورت انتخابی (selective sampling) برداشت شدند. به منظور مطالعه وضعیت تجدید حیات نیز از قطعات نمونه کوچک (میکروپلات) 1 آری دایره ای شکل به شعاع 64/5 متر استفاده شد. مشخصه هایی مانند، ارتفاع از سطح دریا، شیب منطقه، جهت منطقه، درصد تاج پوشش، قطر برابرسینه و ارتفاع کل برای تمامی گونه های درختی و زادآوری در این قطعات مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که سرخدار، دامنه ارتفاعی 1200 تا 1300 متر، شیب های 51 تا 75 درصد و جهت های شمالی را بیشتر ترجیح داده و از تراکم بیشتری برخوردار می باشد. مطالعه زادآوری ها نیز نشان داد که رویشگاه کلاله با داشتن 53 درصد نهالهای سرخدار با منشأ دانه زاد نسبت به رویشگاه کوران با 35 درصد در وضعیت مطلوبتری قرار دارد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که حضور پایه های سرخدار در توده های دخالت نشده (کلاله) بیشتر از توده های بهره برداری شده (کوران) می باشد.